Gezinstherapie kinderen

Wat een gedoe! Ouders willen praten en kinderen willen spelen.

Bram – een super lieve en temperamentvolle jongen – ontploft! Zijn hoofd is rood aangelopen en zijn spieren staan straks gespannen.
Tijdens het spelen is de situatie voor hem veel te spannend geworden. Het eerste voorwerp dat hij tegenkomt pakt hij op en gaat dreigend voor zijn zusje staan.

Iedereen is alert en op zijn hoede!

Nadat ouders met wat hulp Bram hebben kunnen kalmeren is de spanning wat afgenomen (lees; de dreiging dat iemand een knal krijgt weg is) voel ik dat ouders sterk de behoefte hebben om erover te praten.

Reflecteren en analyseren

Ouders herkennen het van thuis en willen erop door reflecteren en analyseren.

Als we hierover het gesprek ingaan zorgt dit opnieuw voor onrust bij de kinderen. Het is veel te confronterend. Ze maken gekke geluidjes, lopen door de ruimte, trekken spullen uit de kast en zoeken de grenzen op.

In een poging ze te betrekken bij het gesprek stel ik een vraag.
Ze zwijgen of antwoorden: ‘ik weet het niet!’.

Dikke chaos in mijn ruimte

Ouders die liever willen praten en kinderen die willen doen! Help, wat een GEDOE! Op die momenten schiet de gedachte door mijn hoofd:
Het is toch veel gemakkelijker om alleen met ouders in gesprek te gaan! Comfortabeler voor iedereen – en vooral AHUM voor mezelf.

Discomfort

Jim Wilson – gezinstherapeut die het boek ‘child-focused practice’ heeft geschreven  – noemt dit de zone van discomfort. Het boek is echt een aanrader als je graag werkt met kinderen in de gezinstherapie. Het biedt praktische handvatten en mooie eye-openers.

Hij stelt dat het de uitdaging is om als gezinstherapeut juist deze zone te omarmen en ermee te leren werken. Het is wat zoeken naar een manier van werken waardoor je ieder gezinslid een stem kan geven in de behandeling en waarbij alle gezinsleden zich comfortabel voelen. Het hoort erbij dat tijdens het werken met kinderen in gezinstherapie ook je eigen zone van discomfort toeneemt. Dat is onvermijdelijk en vaak juist van grote betekenis omdat het geregeld een veranderingsproces in gang zet!”

Zo ook bij het gezin van Bram

Toen ik ze weer zag was ik verbaasd over de rust en ontspanning die ik voelde. Vader benoemt bijna glunderend blij te zijn dat het ontploffen gebeurde. Voor hen was het zo belangrijk dat een ander ook kon zien, voelen en horen hoe het thuis soms escaleert. Het gaf hen de nodige erkenning. Mij overtuigen van ‘het probleem’ van hun kind was niet meer nodig! Zo ontstond er ruimte voor wat anders en konden we samen zoeken naar nieuwe alternatieven.

Gezinstherapie met kinderen en discomfort voelen

Hoe meer ik het doe hoe makkelijker het wordt om niet alleen de discomfort te verdragen maar steeds meer te gaan omarmen! En dat zeg ik, de ervaringsgericht gezinstherapeut die zelf ook erg graag blijft leren door te ervaren 😊! Dan blijkt ook voor mij weer hoe geweldig het is om met het hele gezin ervaringsgericht te werken.

Wil jij ook graag meer DOEN en minder praten?

Misschien dat ook voor jou de GIB-methode een laagdrempelige en praktische manier van werken is; gezinnen in beweging brengen door te doen.

Stuur me gerust een berichtje voor meer informatie.